De realiteit is soms niet wat zij lijkt en een tikkeltje obstinaat. Zo kan een klapstoel ineens tot harp worden omgetoverd, een barbecue tot xylofoon of blijkt een onschuldige schemerlamp in ‘werkelijkheid’ (?!) een soort gitaar te zijn. Tja, je moet er maar opkomen. Dat doet het Franse collectief Zic Zazou (zazou is Frans voor…
In eigen land is regisseur en choreograaf Yang Liping een superster, vele malen onderscheiden voor haar visueel indrukwekkende megaspektakels. ‘Under Siege’ is een bewerking van de klassieke Peking-opera ‘Farewell My Concubine’ en gaat over de krijgsheren Xiang Yu en Liu Bang. Liping brengt deze sage in een enscenering vol dans, martial arts, traditionele Chinese dansvormen, hiphop,…
Sinds Nederland kennismaakte met de Japanse kumi-taiko, het drummen in ensembleverband, zijn de ‘Japanse trommelaars’ niet meer van de Nederlandse podia weg te denken. Ondekoza was een van de eerste groepen die de eeuwenoude trommelkunst – die mogelijk al van rond het begin van onze jaartelling stamt – naar een wereldwijd publiek bracht. De laatste…
Sinds Nederland kennismaakte met de Japanse kumi-taiko, het drummen in ensembleverband, zijn de ‘Japanse trommelaars’ niet meer van de Nederlandse podia weg te denken. Ondekoza was een van de eerste groepen die de eeuwenoude trommelkunst – die mogelijk al van rond het begin van onze jaartelling stamt – naar een wereldwijd publiek bracht. De laatste…
Wie met een beetje inlevingsvermogen naar de nieuwe show van het Australische gezelschap C!irca kijkt, zal zich af en toe moeten verbijten. Want een acrobate die haar sexy pumps eens stevig op (of in?) de schouders van haar partner plaatst, of een act waarbij elk moment het droge, knappende geluid van een nekbreuk kan klinken…?…
Wim Vandekeybus is wat men noemt een ‘vaste waarde’ op de Nederlandse podia. Dat is hij eigenlijk al sinds zijn debuutchoreografie What the Body Does Not Remember (1987). Ruim twintig jaar lokt de Vlaamse choreograaf, danser, acteur, regisseur, fotograaf en scenarist Vandekeybus naast dansliefhebbers ook een breed theaterpubliek naar de schouwburgen. Zij komen af op…
Voor Talk to the Demon gaat Wim Vandekeybus aan de slag met een ploeg van zes performers en een kind. Vandekeybus: “Wij mensen geven wanhopig zin aan alles wat zich afspeelt tussen twee mysteries: geboorte en dood. Dat is tegelijk het mooie en het gevaarlijke aan ons bestaan. We zijn vindingrijk, we zijn gokkers en nemen risico’s.…
Is dit eigenlijk wel theater? Dat zou de toeschouwer zich kunnen afvragen bij de voorstelling van kunstenaar en fotograaf William Yang. Want lijkt Blood Linksniet sprekend op een dia-avondje, zoals we die vroeger thuis ook wel eens hadden? Met beelden die een verder en recenter verleden oproepen, waarbij we herinneringen ophalen aan voorvallen, familieleden en hun…
A la douleur que j’ai onderzoekt et irrationele gedrag dat we vertonen als menselijke relaties ons pijn doen. De dans is een visuele melodie die ons dichter bij elkaar probeert te brengen. Virginie Brunelle over A la douleur que j’ai: ‘Pijn kent vele gezichten. Ik wilde de pijn onderzoeken die blijft sluimeren in ons geheugen.…
Tutu’s en spitzen: de attributen van het ballet. Maar een vrijpartij in tutu, of een danseres in slechts spitzen en herenonderbroek? Da’s andere kost. De Canadese Virginie Brunelle mixt graag klassieke techniek met hedendaagse dans en vooral: hedendaagse liefdesrelaties. Door dat laatste toont zij zich een verre nazaat van Pina Bausch. Maar anders dan de…
